اما صلح فقط به این معنا نیست که جایی باشیم، هیچ شلوغی، دشواری یا مشکلی وجود نداره. بلکه به این معناست که در میان همه این اتفاقات قلبت آروم باشه. متاسفانه حرف از صلح می‌زنیم اما در درون هر کدوم از ما خاورمیانه‌هایی پر از آشوب و جنگه. هر کی به یک شکل، با خودش داره می‌جنگه.
من میگم بیایم صلح رو از درون خودمون شروع کنیم. بیایم دست از جنگ با خودمون برداریم. هر کدوم از ما حواسمون نیست اما گلوله‌های زیادی به خودمون شلیک می‌کنیم که باعث میشه هیچ وقت احساس آرامش نداشته باشیم. با کینه‌هایی که از دیگران به دل میگیریم، با توقعاتی که از دیگران داریم، با مقایسه، با حسادت، قضاوت، رقابت‌های سمی و … هر روز یک جنگ جدید در درونمون به پا می‌کنیم.
ما در صلح بودن با خودمون رو یاد نگرفتیم، یاد نگرفتیم خودمونو دوست داشته باشیم، مدام در جنگیم با چیزی که هستیم، حتی با طبیعت خودمون، با موهای سفیدمون، با چروک‌های پوستمون ، با بینی و لب و اندام و …حتی با پیری که یکی از مراحل طبیعی زندگیمونه… . ما هنوز نتونستیم خودِ خودِ واقعیمون رو دوست داشته باشیم واسه همینه که وقتی نگاه به آدمهای این روزا می‌کنی، می‌بینی هیچ کس از خودش راضی نیست واسه همین آدمها فکر میکنن جراحی زیبایی می‌تونه کمبود عزت‌نفس رو درمان کنه، اما هر چقدر که پیش میرن نه تنها از خودشون راضی نمیشن بلکه هر روز یک ایراد جدید پیدا میکنن تا به فکر یه عمل جدید بیفتن. امروز بینی فردا گونه، ابرو ، لب و … .
ما زندگی کردن رو، ارزش‌های انسانی رو، و مهمتر از همه خودمونو فراموش کردیم. درون ما پی‌درپی جنگ به پا میشه چون در وجودمون خلاءهای عاطفی زیادی هست که پاسخ داده نشده، برای همین وقتی محبت می‌کنیم خط‌کش دستمون میگیریم، خدانکنه کمتر از اون چیزی که دادیم و پس بگیریم، این میشه شروع یک جنگ جدید در درون ما.
یکی از جنگهای ویرانگری که در درون ما به پا میشه بخاطر عدم عزت‌نفس ماست که باعث میشه فرد حساس و زود رنجی باشیم. فرد زودرنج روانش پوست نداره و هر اتفاقی باعث دردش میشه. مثلا میگه اگر بهم زنگ نزد پس یعنی دوستم نداره، اگه تولدم یادش رفت یعنی من بی‌ارزشم، و کوچکترین رفتارها رو به اینجوری تو ذهنش ترجمه می‌کنه که من دوست داشتنی نیستم. وقتی عزت‌نفس پایینی داری از بین خوبی‌های یک نفر همیشه بدی‌هاشو بیرون می‌کشی و به خاطر همون بدی ازش متنفر می‌شی.
از جنگهای مخرب دیگری که در درون ما برپا میشه اینه که چشم دیدن موفقیت دیگران رو نداریم، وقتی موفقیت دیگران رو می‌بینیم به جای تحسین کردن اون رو کوچیک و حقیر جلوه میدیم. مثلا اگر دوستت ماشین جدید خریده بجای اینکه خوشحال بشی با خودت میگی : مگه چیه شاهکار که نکرده منم اگه مستاجر نبودم میتونستم بهتر از این رو بخرم، چه فایده ماشین داره اما اخلاق و قیافه نداره و … همه این واکنش‌ها نشون از عدم صلح ما با خودمونه. چون عزت‌نفس کافی نداریم، احساس لیاقتمون ضعیفه، نمی‌تونیم موفقیت دیگران رو ببینیم و براشون خوشحال باشیم. پس مجبوریم اونها رو تخریب کنیم تا احساس ارزشمندی به دست بیاریم.
به بهانه روز جهانی صلح
حالا ببین خاورمیانه اصلی کجاست؟ در درون خودته ، اگر خواستار آرامش هستی اگر میخوای جهان جای بهتری برای زیستن باشه، صلح رو از درون خودت شروع کن. امروز روز جهانی صلح، بهانه خوبیه تا تصمیم بگیری یه زندگی بهتر به خودت هدیه بدی، آرامش رو به قلبت دعوت کن، وقتی تو با خودت درصلح باشی جهان اطرافت هم با تو در صلح خواهد بود. چون جهان آینه‌ای از درون توست.
اگه میخوای با خودت آشتی کنی بهت دوره گنج درون رو پیشنهاد میکنم.
